1219 PROVELEGGIOS

Το εστιατόριο Proveleggioς, φέρει το όνομά του από τον αρχιτέκτονα του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται, Αριστομένη Προβελέγγιο. Κατασκευασμένο το 1935 αποτελεί δείγμα του Αθηναϊκού μοντερνισμού, η αρχιτεκτονική του κτιρίου αποτελεί άσκηση ισορροπίας μεταξύ κενού και πλήρους, μεταξύ λιτότητας της γεωμετρίας και μιας έντονης εμπειρίας περιήγησης.

Η Trail Practice επιδίωξε να διατηρήσει όσο τον δυνατόν το ύφος, τις υλικότητες και τις φόρμες του κτιρίου ενώ ενισχύθηκε η βιομηχανική αισθητική που προϋπήρχε ως υπόβαθρο, αφού ο χώρος έχει φιλοξενήσει για χρόνια εργαστήριο κατασκευής παιχνιδιών. Τα μεγάλα ανοίγματα και το διπλό ύψος του ισογείου επιτρέπουν τη φυσική διάχυση φωτός με αποτέλεσμα το εστιατόριο να μπορεί να αναπτυχθεί σε τρία επίπεδα χωρίς εκπτώσεις σε φωτισμό και αερισμό. Το υπερυψωμένο ισόγειο φιλοξενεί την κυρίως σάλα, το bar και τμήμα της κουζίνας, ενώ το παρασκευαστήριο εκτείνεται στο υπόγειο αλλά και στο πατάρι. Η σχέση αυτών των διαδοχικών επίπεδων προσδιορίζεται με γνώμονα τη θέση του σημείου υποδοχής και τη θέα προς τον δημόσιο χώρο που βρίσκεται μπροστά του. Βασικό στοιχείο της σύνθεσης αποτελεί το μονολιθικό στοιχείο του πάγκου, μήκους 11 μέτρων που διαπερνά το ισόγειο, φιλοξενώντας τις λειτουργίες του bar και της κουζίνας και διευκολύνοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ μαγείρων και επισκεπτών. Με απλή και λιτή γεωμετρία, χωρίς διακοσμητική διάθεση, το σκηνικό της όψης λειτουργεί ως φίλτρο ανάμεσα στον δημόσιο χώρο και την εσωτερική χρήση. Το εξωτερικό τοιχογράφημα, ένα δομημένο έργο τέχνης με χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του δρόμου, επιλέχθηκε ως μέσο συνολικής αντιμετώπισης της όψης.

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο εσωτερικό του κτιρίου είναι το μέταλλο, η διάτρητη λαμαρίνα, το μπλε γυαλί και ο πεταχτός σοβάς,μεταφέροντας τη στιβαρότητα της όψης και στο εσωτερικό. Ο πεταχτός σοβάς, αλλού πιο αδρός και αλλού πιο τραχύς, συνιστά μια σύγχρονη μετάφραση του επιχρίσματος της όψης (artificiel). Ταυτόχρονα, το μπλε, που χρησιμοποιείται στις διαφάνειες των εσωτερικών γυαλιών, εντείνει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του χώρου και αποτελεί μια διακριτική αναφορά στο μοντέρνο κίνημα. Η Trail Practice, επιλέγοντας υλικότητες και τεχνικές που αποτελούν μέρος ενός κοινού αρχιτεκτονικού λεξιλογίου της οικογένειας του Nolanverse, συνέθεσε ένα κόσμο που διατηρεί μνήμες από προηγούμενες χρήσεις και σχεδιαστικές αναφορές του παρελθόντος, χωρίς να τις μιμείται.